Արջ եւ մրջիուն
Ըբույն մրջյան արջ փորէր եւ լեզվավ ժողովէր եւ ուտէր: Եւ հնարի մրջիւն սատակել զնա: Երթյալ առ պիշակ եւ գոռեխ եւ մժեխ եւ շանաճանճ եւ բրէտ եւ առ նմանք սոցին, եւ աղաչէ օգնել իբր ազգայինք: Ցաւակցեն` հարկանեն զաչս եւ զլսելիս արջուն, եւ հարկանէ գլուխ զքարի, եւ նեխի եւ որդունք եւս ծնանին: Եւ ի սասկութենէ ցաւոց` զբերան բացեալ գոչէր, եւ նոցա մտեալ յորովայնն` խոցոտեն զաղիսն, եւ նեղեալ դիմէ ի հոսանս ջրոյ, եւ այնչափ ի ներքս մտեալ` հեղձանի:
Արջը և մրջյունը
Արջը փորում էր մրջյունների բույնը, լեզվով հավաքում և ուտում էր նրանց։ Եվ մի մրջյուն հնարեց, թե ինչպես սպանի նրան։
Գնալով պիծակի, իշամեղվի, մժեղի, շնաճանճի, կրետի և սրանց նմանների մոտ, խնդրում է, որ իբրև ազգականներ, օգնեն իրեն։ Սրանք կարեկցելով՝ հարվածում են արջի աչքերին ու ականջներին։ Արջը քարին է խփում գլուխը, որը նեխվում է, և որդեր են ծնվում մեջը։ Ցավի սաստկությունից արջը, բերանը բացելով ` գոռում է։ Իսկ միջատները, մտնելով փորը, ծակծկում են նրա աղիքները։ Արջը նեղվելով, դիմում է հոսող ջրին և, չափից ավելի սուզվելով մեջը, խեղդվում։
ԿԻՆ ԻՆՔՆԱՀԱՒԱՆ ԵՒ ԿԱՄԱՊԱՇՏ` ԳԵՏԱՏԱՐ
Դարձեալ այլ ոմն ունէր կին խիստ ինքնահաւան եւ կամապաշտ, եւ յորժամ անկաւ ի գետ եւ խեղդեցաւ, այրն խնդրէր զնա` ընդդէմ ջրոյն գնալով: Հարցին ցնա մարդիկ.
— Վասն է՞ ր ընդդէմ ջրոյդ խնդրէք:
Պատասխանի ետ.
— Կին իմ հանապազ էր հակառակ բերանով եւ արեամբ: Արդ զոր օրինակ առնէր ի կենդանութեանն, նոյնպէս, կարծեմ թէ, զկնի մահուանն արար: Եւ այնպէս հաւատալով, զի գնացից ընդդէմ ջրոյս:
Ինքնահավան և կամապաշտ կինը, որին տարավ գետը:
Մի մարդ ուներ խիստ ինքնահավան և կամապաշտ կին: Երբ նա ընկավ գետի մեջ և խեղդվեց, նրա մարդը փնտրում էր նրան, ջրին ընդդեմ գնալով: Մարդիկ նրան հարցրեցին.
– Ինչու՞ ես փնտրում ջրին հակառակ ուղղությամբ:
Նա պատասխանեց.
– Իմ կինը միշտ հակառակում էր իր խոսքով և գործով: Ինչպես անում էր կենդանության ժամանակ, կարծում եմ, որ այդպես էլ կանի մահվանից հետո: Եվ այդպես հավատալով, կգնամ ջրին հակառակ: