Ռուսերեն տարբերակ
Как-то раз один бизнесмен стоял на пирсе в маленькой деревушке и наблюдал за рыбаком, сидящим в утлой лодочке, как тот поймал огромного тунца. Бизнесмен поздравил рыбака с удачей и спросил, сколько времени требуется, чтобы поймать такую рыбу.
— Пару часов, не больше, — ответил рыбак.
— Почему же ты не остался в море дольше и не поймал ещё несколько таких рыбок? — удивился бизнесмен.
— Одной рыбы достаточно, чтобы моя семья прожила завтрашний день, — ответил тот.
— Но что же ты делаешь весь оставшийся день? — не унимался бизнесмен.
— Я сплю до обеда, затем иду на пару часов порыбачить, затем играю со своими детьми, после мы с моей женой устраиваем себе сиесту, затем я иду в деревеньку прогуляться, пью вечером вино и играю со своими друзьями на гитаре. Вы видите — я наслаждаюсь жизнью, — объяснил рыбак.
Հայերեն տարբերակ
Մի անգամ մի գործարար կանգնեց մի փոքրիկ գյուղի նավամատույցի վրա և նայեց փխրուն նավակի մեջ նստած ձկնորսին, երբ նա բռնեց հսկայական թունա: Գործարարը շնորհավորեց ձկնորսի բախտը և հարցրեց, թե որքան ժամանակ է պահանջվում նման ձուկ որսալու համար։
— Մի քանի ժամ, ոչ ավելին,— պատասխանեց ձկնորսը։
-Ինչու՞ ավելի երկար չմնացիր ծովում և այս ձկներից ևս մի քանիսը չբռնեցիր: – զարմացավ գործարարը։
«Մի ձուկը բավական է, որ իմ ընտանիքը վաղը ապրի»,- պատասխանեց նա։
«Բայց ինչ եք անում մնացած օրը: - Չհանդարտվեց գործարարը։
-Քնում եմ մինչև ճաշ, հետո մի երկու ժամ գնում եմ ձկնորսության, հետո խաղում եմ երեխաներիս հետ, հետո ես ու կինս մեզ համար սիեստա ենք անում, հետո գնում եմ գյուղ զբոսնելու, երեկոյան գինի եմ խմում և ընկերներիս հետ Գիթառ նվագում։ Տեսեք, ես վայելում եմ կյանքը,- բացատրեց ձկնորսը:
«Ես Հարվարդի շրջանավարտ եմ,- ասաց գործարարը,- ես քեզ կօգնեմ, դու ամեն ինչ սխալ ես անում: Պետք է ամբողջ օրը ձուկ որսալ, իսկ հետո քեզ համար մեծ նավակ գնել։
- Ինչ եղավ հետո? հարցրեց ձկնորսը.
«Հետո դու ավելի շատ ձուկ կբռնես և կարող եք ինքդ քեզ գնել մի քանի նավակ, նույնիսկ նավ, և մի օր կունենաք մի ամբողջ նավատորմ»:
- Հետո?
- Հետո ձուկը վաճառելու փոխարեն ձուկն անմիջապես գործարան կբերես ու շահույթդ մեծացնելով՝ սեփական գործարան կբացես։
- Հետո?
-Հետո դու կթողնես այս աստվածամերձ գյուղը և կտեղափոխվես մեծ քաղաք, և գուցե մի օր կարողանաս հսկայական գրասենյակ բացել և այնտեղ տնօրեն լինել։
-Իսկ որքա՞ն ժամանակ կպահանջվի:
- 15-20 տարի.
-Եվ հետո ի՞նչ:
-Եվ հետո,- ծիծաղեց գործարարը,- այդ ժամանակ կգա ամենահաճելիը: Դու կարող ես վաճառել քո ընկերությունը մի քանի միլիոնով և դառնալ շատ հարուստ։
- Եւ հետո?
-Հետո կարող ես չաշխատել, կտեղափոխվես ափամերձ փոքրիկ գյուղ, կքնես մինչև ճաշ, մի քիչ ձուկ կորսաս, երեխաների հետ կխաղաս, կնոջդ հետ սիեստա կկազմակերպես, կշրջես գյուղով, երեկոները գինի կխմես և կնվագես կիթառ ընկերներիդ հետ...
Դավիթ Բլեյան 